Eerste volle week Zuider Eiland

Kia Ora allemaal,

Oftewel welkom in het Maori. Het is weer tijd voor een nieuw wekelijks verslag. Al is het nu pas donderdag en niet zoals gebruikelijk vrijdag/zaterdag. We zijn vandaag begonnen met schrijven omdat het de hele dag gaat regenen in Franz Josef Glacier. We zitten dan ook niet voor niks aan de west kust waar de grote rain forrest gebieden liggen vlak tegen de bergen aan. Maar gelukkig is er de afgelopen dagen meer dan genoeg gebeurd om een lang stuk over te schrijven, dus wij komen de dag wel door.

Een prachtige oversteek met de Ferry van Wellington naar Picton door de Marborough Sounds (prachtige groene fjorden) gehad! De volgende ochtend met een klein groepje door de Sounds gevaren met een zeekajak en doorgereden naar Kaikoura aan de oostkust. En mooi kustplaatsen op een schiereiland waar je prachtig walvissen, dolfijnen, zeehonden en tientallen vogels kunt zien. Daar dan ook de walvis boottocht gedaan en twee walvissen en een tiental dolfijnen gezien. En passant ook nog een schaapscheerder bezig gezien. Daarna het eiland overgestoken naar de westkust en overnacht in een klein wild west stadje Reefton. De dag daarna doorgereden naar onze eindbestemming Franz Jozef Glacier om de gletsjers te bekijken.

Wist je datjes:
Fietsers hier op de snelweg mogen fietsen? Althans wat voor snelweg doorgaat hier.

Ze hier éénbaans bruggen hebben waar van twee kanten auto's over heen moeten en ook nog een trein?!? Rare jongens die Kiwi's!

Dat zwangerschap en een open zee boottocht geen goede combinatie is en je maar beter kotszakjes mee kunt nemen.

Ze hier in de weilanden een soort van sprinkler installaties van honderden meters lang hebben staan. Monique denkt dat deze voor irrigatie doeleinden zijn, maar Kevin denkt toch dat het koeiendouches zijn...


De dag van de "grote oversteek" van het noorder naar het zuider eiland is aangebroken op de dag dat we op de helft van onze vakantie zitten. Een super mooie en zonnige dag om de prachtige aankomst in Picton via de Marlborough Sounds goed te kunnen zien. Maar voordat we vertrekken om 15.00 uur is eer eerst nog tijd om het vorige verslag te plaatsen en om voor Monique een positie broek te kopen! Ja, de buik begint al aardig te groeien met die twee kanjers erin. Ze krijgen dan ook genoeg beweging, gezonde en frisse lucht en gezond eten. We hebben hier in het nieuwe jaar al meer fruit gegeten dan heel 2013 bij elkaar volgens mij. Om dat de complimenteren, of te compenseren ;-) uiteraard wel nog een pita pit broodje gehaald. De overtocht zelf was vrij rustig en de aankomst in Picton prachtig. Je komt een uur lang binnen gevaren in prachtige groene fjorden en komt dan aan in een heel klein havenstadje. Daar wederom overnacht in een cabin, die deze keer meer op een hutje leek dan een doos. De volgende morgen wederom met mooi weer een zeekajak tocht gemaakt door de Sounds van een uur of drie. Samen met Monique in een kajak en het ging zonder slag of stoot. Weer een potentiële huwelijkshobbel glansrijk doorstaan! Na afloop heerlijke huisgemaakte granen cakejes gegeten en op weg naar Kaikoura gegaan.

Kaikoura moet een van de hoogtepunten van onze reis worden omdat we daar walvissen en dolfijnen gaan zien. Gelukkig al ruim van te voren accommodatie en de tocht geboekt. Bij de accommodatie hoort een veranda deck op de eerste verdieping met uitzicht over de heuvels en de zee waar we dan ook heerlijk gegeten hebben. Het koken was wel met hindernissen omdat voor de hele logde maar zes pitten beschikbaar waren en wij een menu hadden van zelf gepaneerde vis, zelf gemaakte gebakken aardappelen, boontjes en een sausje en natuurlijk de fles Riesling uit Martinborough. Maar met het nodige kunst en vliegwerk was het toch heerlijk gelukt, al zeggen we het zelf! De volgende morgen wederom wakker geworden met een stralend blauwe lucht en zonnig weer, dus vol goede moet naar het Whale Watch Centre, waar we te horen krijgen dat de tocht niet doorgaat vanwege slecht weer!?! Pardon... Slecht weer, kijk eens naar buiten mevrouw, de zon schijnt en het is 23 graden! Maar wat bleek, aan de andere kant van het eiland waar de walvissen zitten was het al veel slechter weer en dat zou ook deze kant op komen. En ja hoor om 11.00 uur, nog geen anderhalf uur later konden we de heuvels al niet eens meer zien door de wolken en mist heen en was de wind flink toegenomen. Gelukkig konden we de tocht omboeken naar de volgende ochtend half tien en dan was er nog tijd genoeg om door te reizen naar Reefton. Die druilerige dag dan maar gebruikt om naar een schaapscheerdersshow (mooi woord voor galgje trouwens) te gaan kijken. Pete de farm eigenaar scheert daar. Voor het publiek twee keer per dag een schaap en geeft dan uitleg over de verschillende schapen, het scheren en de wol. Bovendien heeft hij de herdershond kunstjes geleerd! Duurt maar een half uur maar was erg leuk om te zien. Wist je dat een professionele schaapsscheerder zo'n vierhonderd schapen per dag kan scheren en het Nieuw Zeelands record op 1 schaap per 37,2 seconden gedurende 8 uur staat? Dan mogen jullie uitrekenen hoeveel schapen dat in totaal zijn ;-). De oplossing staat onderaan dit verslag. We kwamen er achter dat schapenboeren hun geld helemaal niet verdienen met de verkoop van wol, maar met verkoop van het vlees van de lammeren. De wol levert maar18 dollar (11 euro) per jaar op, mits je ze twee keer kunt scheren per jaar, maar het vlees van een lam al gauw 100 (65 euro) dollar. Slechts 1 op de 10 lammetjes worden gehouden voor het in stand houden van de kudde, de rest gaat naar slachthuis.
De volgende dag dan eindelijk de walvistocht kunnen maken op een redelijk kalme zee, maar er werd wel al gewaarschuwd voor zeeziekte. Helaas voor Monique blijkt dat de zwangerschap haar toch wat gevoeliger heeft gemaakt voor de bewegingen van een boot en heeft zij zich tijdens de tocht niet helemaal top gevoeld en de bekende witte zakjes moeten gebruiken. Tijdens de tocht hebben we twee walvissen gezien en omdat dan de boot stil ligt heeft ook Monique ze goed kunnen zien, net als de dolfijnen rond de boot en de eerste walvis. De walvissen zijn Sperma Wales en de op drie na grootste walvissen, Ze worden zo'n 20 meter lang en wegen al gauw 20 ton. Omdat deze walvissen alleen maar langzaam naar boven komen hebben we eigenlijk alleen de rug gezien en de staart bij het duiken en ze niet, zoals bij de humpback whales, uit het water zien breken. Maar het blijven indrukwekkende beesten! Het mooiste waren echter de dolfijnen die langs de boot zwommen en sprongen, wat een sierlijke dieren! Kevin heeft er zelfs één vol in beeld weten te krijgen tijdens een sprong uit het water. Tja iedereen heeft wel eens een lucky shot ;-). Na afloop voelde Monique zich gelukkig al weer snel wat beter en zijn we doorgereden naar de slaapplaats Reefton. Een klein oud goudzoekers plaatsje waar ze de winkel straat nog in oude stijl hebben gelaten danwel nagemaakt. Daar weer goed aan ons budget gewerkt omdat de overnachting ruim 25 dollar goedkoper was dan normaal. Behalve een kleine winkelstraat en een groot skateboard park is er niet veel te doen in dit stadje van nog geen 1000 inwoners. Het was dan ook alleen de rustplaats voor ons einddoel de volgende dag de Franz Jozef en iets verderop de Fox gletsjer. Onderweg hebben we voor het eerst en met enige tegenzin van Monique een lifter meegenomen. Op het zuider eiland zien we er heel veel terwijl op het noorder eiland er bijna geen waren. Tevens onderweg gestopt om te lunchen en meteen maar een Kiwi Centre bezocht waar de grote aalen van bijna twee meter hebben gevoerd en de bruine Kiwi hebben gezien! Helaas mochten we geen foto's maken omdat de kiwi's nachtdieren zijn en dus niet tegen (flits)licht kunnen en in een donkere ruimte verbleven. Bij toeval toch nog een must do activiteit kunnen afvinken!

De gletsjers zijn weer een nieuw soort landschap na de heuvels, bossen, kust, bergen, graslanden en fjorden die we al gezien hebben! Aangekomen in Franz Jozef blijkt het een echt toeristen dorpje te zijn met twee grote straten en alleen maar hostels, campings, hotels, winkeltjes, een Spa met heetwater baden en een Kiwi Centre ;-). Het gaat hier dan ook uiteindelijk alleen maar om de gletsjers! Kamer voor de zoveelste keer ingericht, de etenswaren in de koelkast gezet en de tas uitgepakt, het is echt al een ritueel dat we kunnen dromen. Meteen maar geïnformeerd naar de mogelijkheden van het bekijken van de gletsjer en toch maar gekozen voor de gratis wandel variant naar de bodem of terminal van de gletsjer. Dan is er ook tijd genoeg om die andere gletsjer 30 km verder op ook nog te zien. Een echte wandeling op het ijs met complete uitrusting of een helivlucht tot ver op de gletsjer zijn gewoon te duur, na de eerdere activiteiten. 'S avonds het weer bericht gekeken en ja hoor... de hele dag regen voorspeld. Afwachtende het beste ervan hopen. Maar helaas de volgende ochtend zat het al potdicht en kwam de regen met bakken uit de hemel en is tot 17.30 uur ook niet meer gestopt. Weten we ook meteen waarom ze de bossen hier omschrijven als rain forrest ofwel regenwoud. De hele ochtend besteed aan uitslapen, dit verhaal zover als mogelijk schrijven en kaarten. Als lunch naar een kleine bakkerij geweest en hele zoete donuts gegeten. Godzijdank hebben ze hier een spa met hotpools. Voor 50 dollar (32 euro) bijna 3 uur lang buiten in drie verschillende grote hotpools gezeten. Één van 36 graden, één van 38 graden en één van 40 graden, heerlijk! Temeer omdat deze hotpools buiten in het bos liggen, maar wel overdekt waren met hele fijnmazige netten om de bladeren en de meeste regen tegen te houden. Stiekem aan het einde met de mobiele telefoon een foto gemaakt zodat jullie het je kunnen voorstellen (en jaloers worden)! Bij terugkomst heerlijke lamskoteletten met aardappeltjes en broccoli gemaakt en op tijd naar bed gegaan, want de volgende dag moest de gletsjer gezien worden en doorgereisd worden naar Queenstown, een drukke dag met een lange rit voor de boeg.

Vrijdagmorgen vroeg opgestaan en om 09.00 uur in de auto gestapt en naar de voet van de gletsjer gereden. Een korte wandeling gemaakt naar de huidige "terminal" of eindpunt van de gletsjer. Helaas is de gletsjer de laatste zes jaar enorm terug getrokken en kun je niet meer zo dichtbij komen als voorheen. Maar op de weg er naar toe liepen we door de uitgesleten bedding van de voormalige gletsjer en kreeg je een indruk van hoe groot deze geweest moet zijn. Het geeft ook meteen aan hoe invloedrijk een kleine opwarming van de aarde direct heeft op de natuur en onze planeet. En ook hoe de mens hier meteen weer op in speelt met dure helikopter vluchten die je op het ijs brengen. De enige manier om nu daadwerkelijk op het ijs te staan. Maar toch een paar mooie foto's gemaakt en de gletsjer gezien, helemaal geen slecht begin van de dag! Uiteindelijk om elf uur vertrokken voor een lange rit van 350 kilometer met een verwachtte reistijd van zo'n zes uur (inclusief lunchpauze en stops op onvoorziene mooie plekjes). En mooie plekken zijn we weer tegengekomen! Op het moment dat ik tegen Monique in de auto zeg dat het zuider eiland wel ruiger en grilliger is, maar niet per sé mooier dan het noorder eiland, verandert het landschap en krijgen we de zee, meren en prachtige vergezichten voorgeschoteld! Heerlijke picnicplek aan het meer gevonden, een mooie foto van het strand met aangespoeld wrak hout en een kleine wandeling gemaakt naar de blue pools en dat allemaal gewoon langs de weg ligt en helemaal gratis. Aan het einde van de rit met prachtig weer door een bergpas gereden en van bovenaf Queenstown benaderd, wauw! Wederom een mooie kamer in het hostel en 's avonds nog een "beer à pong" toernooi voor het goede doel bijgewoond in het hostel. voor de niet kenners: Beer à pong is een heel simpel studenten drink spel waarbij aan beide einde van een lange tafel tien glazen of bekers neergezet worden gevuld met beer. Ieder team van twee man staat aan een kant van de tafel en mag om beurten twee pingpong balletjes in de glazen van de tegenstander proberen te gooien. Lukt dat dan moet het andere team het glas leeg drinken. Zo gaat dat door tot een team alle glazen heeft moeten leeg drinken en dus verloren heeft. De winnaar gaat dan een ronde verder enzovoorts tot aan de finale. Het geld wordt verdient doordat de teams de glazen zelf moeten vullen met aan de bar gekocht bier. De winnaars konden uiteindelijk 300 dollar winnen en natuurlijk eeuwige eer en roem! Idee voor VCV of CV nog Inne misschien?? Samen met het koeschijten een garantie voor succes, toch Sanne? Voor de volgende dag in de ochtend een mountainbike trip gepland en 's middags lekker niks en een bezoekje aan de wekelijkse lokale kunstmarkt aan het meer. Weersvoorspelling is super, met 23 graden en zonnig met een wolkje, top. Zondag weer doorrijden naar Te Anau want dan gaat het toch regenen en dan kunnen we maar beter in de auto zitten. Zaterdag maar weer de wekker vroeg gezet en inderdaad met een blauwe lucht en zon opgestaan. Mountainbikes gehuurd en om kwart over tien vertrokken met 12 graden en een compleet grijze bewolkte hemel, grrr..... Uiteindelijk wel lekker langs het meer gereden en een kop warme chocomelk gedronken. Moe, voldaan en een beetje koud weer terug gekomen en ons bij elkaar geraapt en door Queenstown gewandeld. Echt een hele leuke stad met verschillende winkels en prachtig gelegen aan het water omringd door bergen en met een heel mooi stadspark en uiteindelijk is zelfs de zon nog uitgekomen! Je kunt hier in de bergen niet aan op de weersvoorspelling, maar het komt uiteindelijk altijd wel weer goed.

Vanaf morgen nog een volle week op Zuider eiland en dan helaas weer terug het vliegtuig naar Auckland en dan twee dagen later al naar huis. Maar eerst nog een week volop genieten van dit prachtige land!!

Helaas ook weer slecht nieuws uit Nederland gekregen waar we, zelfs in onze vakantie, niet om heen kunnen en dat ons echt bezig houdt. Afgelopen week is Jacqueline, de eigenaar van de sportkantine in de Joffer, uit het leven gestapt. Voor Monique en mij, de familie en eigenlijk al onze vrienden een onbegrijpelijke en verdrietige beslissing. De sportkantine en daarmee Jacqueline is de afgelopen 15 jaar de kern van mijn en later ook Monique's sociale leven geweest. Twee keer in de week trainen en op vrijdagavond heel regelmatige doorhalen. En dan om de week op zaterdag een "dagje Joffer" met volleybal. Vaak van 12.00 uur 's middags tot ver na middernacht. Nooit alleen, maar met de vriendengroep en Jacqueline. De kantine zal blijven, de volleybalclub zal blijven en de vriendengroep zal blijven, dat weet ik zeker, maar het zal nooit, nooit meer hetzelfde zijn.

Jacqueline: "bedankt voor alle mooie momenten die we bij jou mochten doormaken en de levenslange vriendschappen die daardoor ontstaan zijn. We hopen dat je nu de rust vindt die je blijkbaar tijdens je leven niet hebt gevonden".

Groetjes van Kevin en Monique