Tweede volle week Zuider Eiland

Goede morgen / middag / avond allemaal,

Hier zijn we dan weer met een nieuw verslag van de tweede volle week op het zuider eiland. Er is weer meer dan genoeg te vertellen en te laten zien met foto's en zelfs een paar video's. Uiteraard weer eerst een korte samenvatting voor jullie en mij om er in te komen, een paar wist je datjes voor de fun en dan op naar het echte werk, het volledige verslag!

Van Queenstown in twee uur naar Te Anau gereden en daar drie nachten gebleven en het echte campinggevoel gehad. Een prachtig meer, lekker wandelen, in de middag picknicken en aan het eind van de dag BBQ met een paar biertjes en veel lezen! Een super mooie dag trip naar Milford Sound gemaakt en daarna doorgereden naar Dunedin. Waar we in een super zoete bijna plakkerige kamer hebben geslapen en de Otago Peninsula hebben verkend bij windkracht 12 (gevoelsmatig dan). Het enige kasteel van Nieuw Zeeland bezocht en de dag daarna via een omweg via de elpehant rocks en Maori Rock Paintings naar Oamaru gereden voor 1 nachtje om de pinguïns en zeehonden te bekijken. Als laatste stad is nu Christchurch aan de beurt voordat we door vliegen naar Auckland.

Wist je dat:

De theezakjes hier geen touwtje hebben en dat dit vet irritant is, omdat je het dan uit je thee moet vissen met een lepeltje, ook als je geen suiker of melk er in drinkt en dus helemaal geen lepeltje nodig hebt?

Monique al weken de Nieuw Zeelandse Bell Bird hoort (ja die vogel die klinkt als een deurbel, die ja) maar deze nog nooit gezien heeft, laat staan op de foto heeft kunnen krijgen?

Je waarschijnlijk het wereldvoedselprobleem voor een groot deel kunt oplossen als je alle road kill op de Nieuw Zeelandse wegen zou kunnen verschepen naar hongerige landen? Ik voorzie wat logistieke problemen, maar het basis idee is er! Kom op Verenigde Naties, doe er wat mee!

De tientallen bowling clubs die we hier tegen komen geen bowling clubs zijn zoals wij die kennen, maar dat oersaaie spelletje dat een kruising is tussen jeu de boulle en curling, maar dan op kunstgras?


Vanuit Queenstown op een druilerige dag vertrokken naar Te Anau, waar we weer op een camping verblijven in zo'n leuke cabin. Vanaf het moment dat we daar aankomen voelen we er ons meteen thuis en ondanks dat het het meest zuidelijke locatie van onze reis is, is het weer ook super. Zonnig met af en toe een wolkje en een verkoelend windje. Na een half uur boeken we dan ook snel een dag extra en gaan we genieten van het camping gevoel. Lekker uitslapen, in de ochtend en vroege middag een activiteit en dan in de late middag / avond lekker buiten zitten lezen, pilsje er bij en de BBQ aan! Helemaal top! De eerste volle dag een deel van de Kepler Track gewandeld. Zo'n 15 km door het bos langs de rivier en het meer. De Kepler Track is een van de 8 grote hikes in Nieuw Zeeland en is in totaal ruim 60 km lang met een klim naar 1600 meter hoogte en langs rivieren en door bossen. Wandelend een tocht van drie of vier dagen, maar eens per jaar het parcours voor een renwedstrijd waarbij de winnaar er slechts vier uur en drieëndertig minuten over doet! Wij hebben het rustig aan gedaan en genoten van de natuur. We hebben zelfs smurfen huisjes gezien, ja die rode met witte stippen!!! De smurfen waren er helaas zelf niet, maar het was dan ook lunchtijd. In de middag gezellig souvenirs geshopt en voor iedereen wat gevonden, behalve voor Johhny Coenjaerds... Want dat hadden we al gekocht in Queenstown ;-)! Beste familie Ondanks dat het echte souvenirs zijn, die meestal leuker zijn om te kopen dan te krijgen, verwachten we toch enthousiaste reacties als we terug komen! De dag erna een geweldige autorit naar Milford Sound gemaakt van twee uur heen en twee uur terug. Weer genoten van de prachtige natuur die dit eiland heeft te bieden. We kunnen er wel alinea's over vertellen maar deze keer laten we de foto's voor zich spreken. A picture says more than a thousand words.....
In Milford Sound zelf wat gegeten en over het strand gewandeld en daar ben ik er weer eens achter gekomen dat het mooie in het leven in de kleine dingen zit als je de tijd er voor neemt. Op het strand aangekomen zag ik alleen de grote waterval waarvan je aan het eind van het strand een mooie foto kon maken. Dus ik met blik op oneindig snel over het strand naar die plek om de foto te maken, waar ik er achter kom dat Ik het fototoestel niet heb maar Monique. Ik draai me om en zie dat mijn vrouw nog aan het begin van het strand staat en schelpen aan het zoeken is. Nou vraag ik je, schelpen aan het zoeken!?! Gefrustreerd gooi ik de armen in de lucht en erger me aan het langzame wandelen van Monique. Totdat het opeens tot me doordringt dat ik me hier op een van de mooiste plekjes op aarde sta te ergeren om snel een foto te nemen van een duizend jaar oude waterval die er waarschijnlijk nog duizend jaar staat, terwijl ik ook heerlijk ontspannen samen met mijn veel slimmere vrouw prachtige schelpjes kan zoeken en kan genieten van het moment. Ik ben dus maar snel terug gelopen, heb Monique een kus gegeven en gezellig meegezocht... En die foto, die heb ik een half uur later alsnog gemaakt ;-)!
Op de terugweg nog een papegaai gezien die erg geïnteresseerd was in de rubbers van een auto met pech. Leuk voor de omstanders maar niet voor de eigenaar die dat beest maar niet weg kreeg. Die avond lekker gaan uit eten bij de Chinees hadden we wel weer eens zin in. En wederom blijkt dat in ieder land, behalve Nederland, de Chinees geen goedkope snelle oplossing is,maar ook echt lekker kan zijn!

De dag erna met spijt in het hart onze "vakantieplek" verlaten om op weg te gaan naar de volgende bestemming: Dunedin.we verlaten dan definitief de oostkust en reizen naar de westkust. Tijdens de reis valt meteen op dat we het ruige landschap achter ons laten en op het vlakkere (nog steeds heuvelachtige) terrein komen. Voor het eerst zijn we dan ook niet meer echt onder de indruk van het landschap en vinden we het zelfs wat saai. We zijn dan ook wel erg verwend de laatste vier weken! Zoals zoveel steden is ook Dunedin gebouwd op tig verschillende heuvels en bovenaan een van deze staat ons hostel. Een oud herenhuis met verschillende kamers. Wij hebben geluk en krijgen een kamer met prachtig kleurrijk en ouderwets dieren behang en een heerlijke paars / roze deken met rushes op het bed. Mijn nachten kunnen niet meer stuk. In Dunedin zelf is niet zo heel veel te doen maar op een dikke tien minuten rijden ligt de Otaga peninsula (schiereiland). Dit schiereiland heeft mooie natuur en uitzichten over de zee en herbergt het enige kasteel van Nieuw Zeeland; Larnach Castle. We hebben een hele dag uitgetrokken om hier rond te gaan rijden en korte wandelingen te maken naar onder andere Sandfly Beach waar je ook zeeleeuwen zou kunnen zien. De weersvoorspelling gaf zonnig weer maar met een krachtige wind aan en dat hebben we geweten. We zijn zowat van de heuvels en de strandjes afgeblazen en weten nu ook waarom Sandfly Beach zo heet, het zand vloog ons letterlijk om de oren. Het is verbazingwekkend dat zo dicht bij een grote stad als Dunedin een gebied ligt dat ondanks bebouwing nog zo ongerept is. Er was een hoofdweg langs de kust en de rest van de wegen was alleen maar gravel. Helaas geen zeeleeuwen gezien maar op de smalle weggetjes wel weer vol in een schaapskudde gereden. De wind waait hier bijna altijd uit het zuiden en dat zie je dan ook duidelijk aan de scheef gegroeide bomen en planten. Gelukkig viel de wind rondom het kasteel erg mee en we hebben een paar mooie foto's vanuit de tuin kunnen maken. Het is geen oud middeleeuws kasteel natuurlijk maar een klein kasteel gebouwd eind 1800 door een rijke zakenman die indruk wilde maken op zijn pasgetrouwde vrouw uit Europa uit een adelijke familie. Het kasteel van binnen niet gezien omdat we aan het budget moesten denken maar wel leuk om eens een totaal ander bouwwerk te zien wat er eigenlijk niet hoort maar toch mooi past. P.s. Mocht een van jullie mannen eens naar Nieuw Zeeland gaan met vrouw of vriendin en echt romantisch willen zijn, een kamer kost nog geen 200 euro voor een nacht. Een hoop geld, dat klopt, maar ik weet zeker dat alle mogelijke minpunten die je op de reis er naar toe vergaard hebt in één keer weggepoetst zijn! Eigenlijk een koopje dus ;-). Helaas wist deze jongen dat pas bij aankomst in Dunedin...
Diezelfde avond lekker gekookt en heerlijk geslapen in de suiker zoete slaapkamer. De volgende morgen op tijd uitgechecked en Dunedin ingereden om de bezienswaardigheden te zien. Te beginnen met een paar mooie victoriaanse gebouwen en de steilste woonstraat van de wereld. Vergeet San Fransisco volgens het Guinness Book of World Records is het toch echt Baldwin Street in Dunedin. Een stijgingspercentage van 19 procent. Ja ik weet dat de Keutenberg net zo stijl is, maar dat is geen woonstraat met huizen, Baldwin Street wel! De straat op en afgereden met onze trouwe huurauto en een paar foto's genomen die hopelijk een beeld geven van hoe steil het was. Daarna doorgereden naar het treinstation dat nog helemaal in victoriaanse stijl is, inclusief mozaïek vloer en glas in loodramen. Ik ben geen architectuur liefhebber, laat staan kenner, maar ik vind het mooi dat dit soort gebouwen bewaard worden en onderhouden. Dit geld voor heel Nieuw Zeeland men onderhoud de schatten (natuur, cultuur en architectuur) erg goed en plaatst overal borden met uitleg bij. Zouden we in Nederland ook meer moeten doen!

Na de sightseeing van Dunedin doorgereden richting Oamaru, de plaats waar we één nachtje blijven om bij het vallen van de avond de pinguïns aan land te zien komen. Maar niet voordat we eerst nog wat doorgereden waren om de Elephant Rock te zien, wederom een filmplek maar deze keer voor de Narnia film. En ja we hebben inderdaad twee rotsen gezien die met niet eens heel veel fantasie op een olifant leken. Maar het was sowieso mooi daar met verschillende grote afgesleten limestone rotsblokken. Daar dan ook weer lekker onze, bijna dagelijkse, fruitlunch gegeten in de luwte van zo'n rotsblok. In de buurt waren ook Maori rotstekeningen te zien, na wat verdwaald te zij en echt in de middle of f*cking nowhere te zijn beland toch de plek gevonden en een klein heuveltje opgeklommen om dit wonder van vroege Maorikunst te aanschouwen. Wat een ontzettende domper!!! Zonder flauwekul, ik tekende op mijn derde mooiere niets zeggende krassen op papier dan die zogenaamde Maori kunstenaars in hun grot. En iedereen die mij als klein kind gekend heeft weet dat ik echt heel, heel, heeeel slecht was in tekenen. Het enige leuke aan de rotstekeningen was dat we ook weer de heuvel af moesten. Dat kon gelukkig via de natuurlijke glijbaan door het gras! Echt lachen, alleen jammer van die verborgen steen in het midden! De bijgevoegde filmpjes zeggen genoeg denken we. In Oamaru zaten we in Chillaway Backpackers, een hostel gericht op de meer artistieke en muzikale reiziger. Een uitermate geschikte plek voor ons pas getrouwde stel dus. We sliepen aan het eind van de schilderkamer waar ook tevens de piano stond. Aan de overkant van de gang was de lounge met bongo's, gitaar en nog een piano. Je kunt in ieder geval niet zeggen dat we niet proberen onze kinderen al vroeg cultuur en muziek bij te brengen ;-). En daarnaast, afwassen met een live uitvoering van Für Elise heeft ook wel wat natuurlijk.
Oamaru staat bekend om het kunnen zien van de blauw-en geeloog pinguïns. De blauwe kun je tegen betaling van redelijk dichtbij (25 meter) zien en de gele kun je gratis zien maar dan op zo'n honderd meter afstand met verrekijker of telelens. Gelukkig hadden we in Dunedin gehoord dat 25km verderop een minder bekend strandje lag waar je ze echt van heel dichtbij kon zien, net als de zeehonden die daar waren. De jongen die we spraken vertelde dat hij ze van twee/drie meter had gezien. Nu dachten wij natuurlijk meteen aan grootspraak en de bekende "Das ist kein zwanzig zentimeter" maar niets bleek uiteindelijk minder waar! Aangekomen in Moeraki bij de vuurtoren zijn we langs een afrastering gelopen een beschermd reservaat in (wel legaal!!) en zagen in de verte een paar pinguïns staan en beneden ons op het strand. Uiteindelijk doorgelopen tot het einde van het pad waar in het gras een zeehond lag te rusten en te rollen bovenaan de duin. Een paar minuten later weer rustig teruggelopen en daar stond een geeloog pinguïn midden op het pad zijn vleugels te drogen. Wat nou 25 of 100 meter afstand, we konden het beest bijna aanraken zo dichtbij en relaxt stond ie daar. Op de terugweg ook nog een paar hele schattige en ontzettend donzige kuikens gezien. De bijgevoegde foto's zijn het bewijs van een super mooie avond midden in de natuur!
De volgende dag eerst Oamaru ingereden om de mooie Avenu te zien in oude stijl. Wederom prachtige foto's gemaakt en ons weer even terug in de tijd gewaand in de kunstenaars straat.

Op weg dan maar naar Christchurch, onze laatste bestemming op het zuider eiland. De plaats die begin 2011 zwaar getroffen is door een aardbeving, waarbij het historisch centrum heel veel schade heeft opgelopen. We slapen in New Brighton een echt typisch Engels badplaats nog geen 10 km van Christchurch af. We zijn daar vandaag aangekomen en hebben de winkelstraat, het strand en de onvermijdelijke pier al gezien. Omdat het toch langzaam een van de laatste avonden wordt heb ik Monique getrakteerd op een avondje uit eten. Zoals het hoort mocht de dame kiezen waar we zouden gaan eten en na het douchen en mooi maken zijn we dan ook een paar kilometer verderop naar de Mac Donalds gegaan!!! Op de Pita Pit lunches na hebben we hier nog helemaal geen fast food gehad dus we hadden allebei heel veel zin om gewoon eens lekker bunkeren bij de Mac.

Morgen begint dan het laatste deel van onze reis. Een dag sightseeing in Christchurch, de laatste restjes van onze voedselvoorraad op eten, tas inpakken en alvast klaar maken voor de binnenlandse vlucht naar Auckland. We moeten dan ook afscheid nemen van onze trouwe huurauto die ons bijna 4000 km door het hele land heeft gereden. Een beetje verdrietig is het wel, maar we slaan ons er wel doorheen. Er staan namelijk ook nog wat leuke dingen op het programma. Vanuit Auckland gaan we met een andere auto direct omhoog naar de Bay of Islands waar we nog twee nachten blijven alvorens weer terug te reizen naar Auckland voor onze terug vlucht op 29 januari. Dit is dan ook zeker niet het laatste verslag dus hou de website nog even in de gaten!!!

Uiteraard allemaal weer heel erg bedankt voor alle berichtjes, mailtjes en appjes. We willen jullie graag allemaal binnenkort weer zien, maar nu nog heel even niet ;-) !

Groetjes van Kevin en Monique